Merhaba

Eve dönüş...

Yogada hep bahsederiz, bedenimiz evlerimiz , eve dönmek için uzun bir yolculuğa çıkıyoruz. 

Amerikan filmlerinde izleriz yabancı topraklardaki kahramanın tek motivasyonu eve dönmektir.

Biz birkeresinde Zeynep Aksoy  ile New York havaalanında 20 saat falan sanırım bekledik. fotoğrafımız var , yere yatmış, bilgisayar kablosu le bavullarımızı bağlamışız uyursak diye. O günkü tek motivasyonum eve dönmekti.

Hayatımın yarısı dışarda geçiyor, kamplar , yolculuklar, eğitimler. Bir eğitim bitince tek dileğim, evimde olmak oluyor. 

Bana soruyorlar tatil var mı diye , ben evdeyim bu aralar benim tatilim evde olmak diyorum.

Evimde dinleniyor, topraklanıyorum.

Geçenlerde bir arkadaşına anlattım bu size yazdığımı , Peki dedi Devrim, ya dönülecek ev güvenli değilse...

Hep anlatıp duruyoruz, bedenle bağ kurmak yaşamla da bağ kurmak 

Özellikle insanlarla birebir çalıştığımız işler yapıyoruz.

 Yoga, Travma , v.s . O kadar hasas alanlar ki, sınırlarımızı çok iyi bilmemiz gerekiyor. Ben kaç yıllık hocayım öğrencime izin almadan dokunmam her ne sebeple olursa olsun ( tabi bunu somatik eğitimlerinden sonra anladım ne kadar önemli olduğunu) , izin aldıktan sonra da bilgilendiririm , şimdi sana dokunacağım...

Dedim ya insanları davet ediyoruz, eve dönme yolculuklarında eşlik ediyoruz, tek yaptığımzı bu ve bunu yaparken de herkesin kendi yolculuğu olduğunun bilincinde olamamız ve her ruhun kendi bilgeliğinin ve seçimlerinin karşısında saygı duymamız gerekiyor.

Bazen yoga hocası olarak sınırımızı aşabiliyoruz. Birilerini düzeltmemiz, değiştirmemiz gerektiği fikrine kapılıyoruz. --''Ama şöyle yaparsa , hayatı düzene girecek neden yapmıyor ki anlayamıyorum?'' - Anlamak senin işin değil, sunmak ve kararına saygı duymak senin işin...

Eve dönüş çok uzun ve tehlikeli bir yolculuk olabilir çoğumuz için. Tehlikesi nedir; o evden çıkışta neler yaşandığını bilmiyoruz, o evdeki sistemler kendini nasıl değiştirdi bilmiyoruz. Bildiğimizi varsayıyoruz ama bilmiyoruz. Her komşunun evinin içindeki hikaye farklı gelişiyor.

O yüzden özellikle yoga hocalığı gibi çok hassas bir iş yapıyorsanız, önce kendi evinize ulaşmanın , kendi evinizde güvende olmanın yollarını bulun. 

Başkasının kapısında ondan izin almadan açmayın. Bu sınır ihlaline girer..

Tabi ev derken yol derken travmadan bahsediyorum... 

Ama aynı şey bence, evindeki hissinle bedenindeki his, yaşamdaki his, ilişkideki his hep aynı... Ev güvenli değilse, yaşamda güvensiz gelir, ilişki de öyle, bedene de güvenmezsin, kalbine de...

Uzun uzun konuşulası meseleler 

Namaste

Neyse bu sabah böyle kelimeler döküldü. 25-29 Eylül'de sadece Yoga Uzmanları için İçsel İnziva yapıyorum Kaz Dağlarında ( devrimakkayayoga.com'da detaylar var )

Oradaki meselelerimiz biraz bunlar olacak. Yoga üst başlığımız elbette ama insanlarla çalışak 

- Sınırlar- Tavrım- 

-Nasıl bir Hocayım

- Kendime Tavrım Nedir ?

- Hoca Kelimesinin üstümdeki baskısı 

- Öğrencilerle çalışma şeklim 

- Beni zorlayan öğrencilere karşı tavrım 

Nasıl kaynak bulabilirim v.s.v.s ve bunlarla ilgili Şamanik Ritüelleler ve Aile Dizimi Yorumu olan Sistemik Ritüeller ( SRT ) aracılığı le tüm bu meselelerin altındaki enerjetik perspektife bakacağız. 

Davulum ve ben de bu ritüellere eşlik edeceğiz. Açıkçası ben çok  heyecanlıyım.

 Bu çalışmalar hep büyülü bir -alanda- geçiyor. 

Zamansız, mekansız, sözsüz alan. 

Deneyimleyen biliyor ne demek istediğimi.
Overall everything.

24 Temmuz 2019 

Her beden farklı , her beden kendine özel. Beden farklılıklarını -bize dayatılan şöyle olmalı, şu kadar çalışırsan buraya ulaşırsın halinden -bir kusur olmaktan öte gördüğümüzde, o bedenin kendi öz farklılıklarını anladığımızda, yepyeni bir yaşam ve yepyeni bir yoga algısı oluşmaz mı?

Fiziksel pratikte hertürlü çabanın emeğin, disiplinin ötesinde gelip geleceğin sınırına dayanacağın aşamayacağın bir yer var. Kemikler:) Kemiklerin yapısı , şekli , yaradan tarafından sana verilmiş oluş hali. Yin Yoga eğitimlerinde -kompresyon – diye tanımlıyoruz ilk günden.

İşte bence o sınıra ulaştığında çok felsefik bir şey başlıyor.Kendin ile yüzleşme yerin orası . O ana kadar dışardan yönlendirildiğin bir pratiğin içindesi. Ki bu tarz pratikleri de çok önemsiyorum. 

Gücünü dengeni bulabilmen içindeki ateşi, yaşamın ileri gitme arzusunun bulunduğu, seni uzay ve zaman algısı içinde var olabilmen için yaşamda kalma içgüdünü tetikleyen pratikler ve bazen de çok keyifli ve eğlenceli. Buraya kadar her şey çok güzel, olgunlaştığın bir noktaya geliyorsun. Sana söyleneni yapıyorsun , keşfediyorsun, bağ kuruyorsun.

Sonra birşey oluyor. Bir an geliyor, pratiğin bir şeye çarpıyor. ( bazen bunu yaşamda farklı alanlarda da yaşıyorsun. belki ilişkinde, belki işinde ama ben şimdilik beden üzerinden anlatmaya devam edeceğim. 

Nerde kaldık, ha evet , o an geldi, bir şey senin tüm çabana rağmen seni ilerletmiyor, deniyorsun, daha fazla daha fazla, nefes alıyorsun, bedenini daha da zorluyorsun ama nafile , gitmiyor, o femur kemiği istediğin kadar dışa dönmüyor, sen lotusa oturamıyorsun. 

Ama azimlisin, femurun dönmüyorsa bakıyorsun başka bir eklemin daha var , dizinden açmaya çalışıyorsun, ah evet azıcık benziyor mutlu oluyorsun, öğretmenim bana bak bende yaptım  beni de sev beni de gör diyorsun ama birsüre sonra dizin ağrımaya başlıyor, hay allah neden oldu ki bu şimdi, hani çok çalışınca olacaktı…

Herneyse burda bahsettiğim şeyleri anlıyorsunuz zaten ama diyeceğim o ki , işte o kompresyon anına geldiğinde hayatta uygulamanda çok önemli bir noktaya gelmiş oluyorsun. 

O an büyülü bir an. O an gerçek benliğinle, kendi hikayenle tanışacağın an. O anda yanlızsın ve yanlız yürüyeceksin. Kendi derinliklerine, kemiklerinin , bağ dokularının içine gireceksin, ondan öncesi deri idi, yüzel idi kas idi pek de güzel idi ama daha dış dünya ile bağ kurduğun yerler idi. Kemiğe , bağ dokuya fasyaya geldiğinde ise iç dünyan ve derin karman ile bağ kuruyorsun.

Ama unutmaki o kompresyon anına seni getiren de öncesinde yaptığın tüm çalışmalar. Yang olmadan yini bulman mümkündeğil. Biri birinden iyi yada üstün değil.Sürekli bir dans içindeler birbirlerini yaratıp değiştirip, dönüştürüp, yok edip ,yeniden yaratıyorlar

O kemiğin sınırının o olduğunu anladığında işte birşeyler olamaya başlıyor. Önce duruyorsun, yapma, etme, zorlama çabanı bırakıyorsun ve bekliyorsun. Bekliyorsun ki yaşam önüne açsın senin gizemli geçmişini, senin gizemli topraklarındaki hikayelerini, o hikayelerin sadece dış dünyada fotoğraflarda değil , tüm bedeninde hücrelerinde aynı zamanda.

 İşte o büyüme yolculuğu , toprağa, yerçekimine teslim olma yolculuğu içinde kendi özünü buluyorsun. İç okyanusunda yüzmeye başladıkça herbir beden parçanın hikalerini dinliyorsun, organlarını ziyaret ettiğinde bir bakıyorsun ki tüm atalarını da ziyaret etmişsin.

Ahh anlatamam nasıl da bilge bir varlık beden. O organlar arasındaki işetişim, işlev, bunu bir anlasan tekrardan, kalbin akciğerinle beyninle nasıl da muhteşem bir uyum içinde, böbreklerin kalbinle nasıl iletişim halinde, hayran kalırsın, şükredersin, boyun eğersin, teslim olursun yaradılışın bu büyük ve görkemli haline.

Neyse sabah sabah gaza geldim yine:) Ben çok seviyorum, kendimden geçiyorum tüm bunları öğrendikçe öğrettikçe.

Bedenle kurduğumuz felsefik bağın yaşamla da kurulan bağ olduğuna inanıyorum. O yüzden hertürlü pratiği çok seviyorum.

Yin , Yang …Bedeni harekete geçiren ne olursa. Tek itirazım, herşeyin herkese aynı oranda iyi geldiği yada iyi gelmediği … Herşey ve herkes diye bir genellemeye itirazım var. 

Çünkü dışadan ne kadarda aynı görünsek, her beden farklı her birey farklı ve kendi biricikliği içinde bu yaşamı deneyimliyor.

Neyse Yin’iniz ve Yang’ınız eksik olmazın. Biri olmadan ötekinin var olamayacağını da şuraya ekleyelim:)

Namaste

Not: Fotolar için http://paulgrilley.com/bone-photos/

Haziran 2019 

Kızgınlıkla söylüyor bana sohbetimiz sırasında, “değil mi ama ya? bu işin de bir adabı var, herkes hoca olmamalı bence” diyor. “Arkadaşlarım var mesela, hayatına bakıyorum kimse ile doğru düzgün ilişki kuramıyor, öfkeli bir insan ama 6 ayda yoga hocası oldu ve şimdi ders veriyor ve ortalıkta öylece dolaşıyor…” diyor.

“Bence bir mahsuru yok, bence herkes yoga hocası olsun zaten” diyorum. Hoşlanmıyor, konu kapanıyor ve ben ağaçlara bakıyorum, o da önündeki fincana ve kahvesinden bir yudum daha alıp fincanı kapatıyor, “fal bilirsin sen kesin” diyor, “yok diyorum, bilmem…”

Bir kere mesele Yoga değil, mesele Hocalık değil, mesele “olmak”ta…

Yogayı bir şey ya da biri olmak için mi öğreniyorsun? Şu ana kadar ki hayatında olamadığın, olduramadığın. Olduramadığın şeyleri sorgulamadan, sadece yoganın parlayan çevresinde mi olmak istiyorsun?

Bu mesele uzun uzun üzerinde düşündüğüm bir mesele, neden yoga hocası oluyoruz? Ne işe yarıyor ve hocalığı ne amaçla yapıyoruz? Öncelikle herkes neden yoga hocası olsun istiyorum ve herkes neden tabii ki yoga hocası olabilir onu anlatayım.

Birincisi çok teknik yaklaşacağım. Yeni bir şey öğrenmek için bir okula gidersin, senden deneyimli ve yıllarını o işe adamış birinden bilgileri yavaş yavaş öğrenirsin, derslere katılırsın, kitaplar okursun, sonra dersleri izlersin, notlar alırsın, ders verirsin… 

Bu süreç bazı eğitimlerde aylarca sürer. Bazı eğitimlerde ise daha yoğun bir şekilde bilgi sana aktarılır ve sonra sen yoluna yalnız devam edersin, artık bilgin vardır ve o bilgiyi deneyime dönüştürme yolun…

Dolayısı ile 200 saatlik hocalık eğitimlerimizde yaptığımız şey ilk olarak öğrenciye destek sağlamaktır. Aynı aşçılık öğrenmek istediğinde bir okula gidip yavaş yavaş öğrenebileceğin gibi. 

Neden yoga öğrenmek istediklerinde insanları eleştiriyorsun ? Kimse anasının karnından yoga hocası olarak doğmadı, hepimiz başka deneyimlerden, işlerden, ordan burdan geldik ve bu yola gönül verdik ve hepimiz birilerinden ders aldık ve yukarıda bahsettiğim aşamalardan geçerek , on bin saat yoga yaparak hoca olduk… Dolayısı ile evet isteyen herkes ‘teknik’ anlamda yoga hocası olabilir, bunda bir mahsur görmüyorum.

İkincisi güvenli bir eğitim aldıysan, yani hocanda anatomi, felsefe v.s konusunda yeterince yetkinse (ki yetkin olmak o havalı kasların İngilizce ve Latince isimlerini bir çırpıda söylemek yada havalı bir 3D programında bakın bu bizim hemstiringimiz demekle olmuyor).

 Zaten bir yoga hocasının bir doktor kadar anatomi bilmesi gerektiğini düşünmüyorum. Aksine bazen derslerde bu kadar anatomiden bahsetmek insanlarda ben bunları bilmiyorum, yapamam ya da yeterince iyi değilim, önce okuyup çalışıp öyle derse gelmeliyim gibi pek çok önyargı oluşturuyor…

Dolayısı ile anatomi de; yıllar içinde ve özellikle kendi bedeninin fonksiyonel işleyişini, biricikliğini, kendine özel olduğunu, her bedenin birbirinden farklı olduğunu, kemik yapını, bir pozu neden yaptığın değil de neden yapamadığın konusunda kendi iskelet yapını anlaman ve bir yoga pozunu oluşturan eklemlerin hareket biçimini ve kapasitesini iyice öğrenmekten geçiyor… Konu dağıldı, ne diyeceğimi unuttum… 

Şunu diyeceğim ki ilk hocalık eğitiminde öğrendiğin anatomiyi zaten unutuyorsun ama pozlarındaki yansımasını hatırlıyorsun, kasın ismini bilmesen de işlevini hatırlıyorsun ve zamanla ders vermeye başladıkça, başka bedenler görmeye başladıkça, anatomi bilgilerini sürekli ve sürekli tekrar ediyorsun, öğrenme böyle böyle gerçekleşiyor.

Üçüncüsü ve en önemlisi şu ki; yoga istesen de istemesen de senin hayatında bir dönüşüm başlatıyor! Bu dönüşümü belki başta pek anlayamıyorsun. Hele ki zannediyorsan ki hoca oldun diye “dışardan bir parlak ışık gelip seni dönüştürecek, arındıracak, herkese yogayı yayan bir savaşçı olduğunda, yoga yapmayanları küçümsediğinde ya da yogayı her şeyden tamamen soyutlanmak için yaptığında yani seni zenginleştirecek ve genişletecek bir öğretiyi, tam tersine kendini hapsetmek ve kendine ördüğün duvarların içine sımsıkı kapatacak şekilde kullandığında” olmuyor elbette. 

Ya da yıllardır olmak istediğin kişiliğin rolünü oynamaya başladığında! Harika kadın, müthiş bilge, her şeyi bilen çözmüş küçük Buddha, ilişki koçu, yaşam danışmanı, hayat dersi veren hoca, kendi dışındaki her şeyi ve herkesi değiştirmeye çalışan, insanların kendileri ile ilgili atmaya çalıştıkları cesur adımları göremeyecek kadar kalbi kapalı spritüel kibir…

Şöyle oluyor; yol benim, yolcu benim, yola girdim, yoldan geçerek yine yolun başına döneceğim” dediğin anda, meditasyona oturup kendi kişisel hayatını sorgulamaya ve gözlemlemeye başladığın anda dönüşüm başlıyor. Ha belki bu sırada hala derslerini vereceksin (ki vermen lazım) ki kendi hocalık yolculuğunda, matın üzerindeki duruşunla, yine kendine dair bir gözlem içinde olasın. 

Buradaki en önemli soruda şu oluyor? Bu matın üzerindeki kim? Ne yapmak istiyorum? Yoga hocası olarak hangi kimliği benimsiyorum? Kendi sesim mi bu konuşan? Yoksa gölgelerim, korkularım, beğenilme isteğim, onaylanma isteğim mi? Kelimeleri nasıl kullanıyorum? Kontrol için mi? Güvenli sınırlar çizebilmek için mi? İnsanlarla ilişkilerim nasıl? Öğrenciler için mi ders veriyorum? Yoksa kendim için mi? Ben, ben ve ben… Yani matta hoca olan sen ve etrafında onlarca mini sen varken verdiğin derslerden ne öğreniyorsun?

Bak kendi deneyimimden anlatayım; yıllarca ders verirken tek amacım iyi bir ders vermekti, kendimle öyle meşguldüm ki yani iyi bir ders vermek, en doğrusunu yapmakla. Asla hazırlıksız derse gitmedim, her poz için saatlerce zamanımı harcayıp müzik parçaları hazırladım, notlarım, kitaplarım önümde derslerimi yaptım. Yani ilk aşamalarda hocalığı daha çok zihnimle yapıyordum, öğrenci ile pek ilgilenmiyordum, yani evet onlara dokunurdum, savasana masajı yapardım ama beni asıl tatmin eden bir şeyi iyi yapmaktı…

Sonra bir gün bir derste çok sevdiğim bir öğrencimden hocalık hayatımı altüst edecek ve yeniden kuracak bir şey duydum… Sıcak bir yaz günüydü, ben 2 yıllık hocaydım ve güzel güzel dersimi veriyordum, anlatıyordum, şöyle koy ayağını, gözlerin şurada olsun, omurgan şöyle ve kal orda, hisset, duyumsa, bak, et…

“Hocam bir susta hissedelim” dedi öğrencim aniden, “bir sus…” orda bir an her şey durdu, kala kaldım, o an saniyeler içeriyordu ama zamanın başka boyutuna geçmiştim ve durdum düşündüm. 

Ve derin bir oh çektim ve gülmeye başladım, gülmeye başladık ve dedim ki öğrencime “haklısın ve çok teşekkür bana bu kocaman dersi verdiğin ve kendimden özgürleştirdiğin için!” Oh be rahatlamıştım, yani her an konuşmak zorunda değildim ya tabi ki! Sadece elimden geleni, bildiğimi anlatıp, sonra alandan çekilmekti benim görevim. Kelimeleri kontrol için değil, aksine alan açmak için kullanmam gerektiğini o gün anladım ve hocalığa bakış açım tamamen değişti. 

Öğrencilerle daha çok iletişim kurmaya başladım, onları daha çok izlemeye, ne yaşadıklarından bağımsız olarak, sadece o deneyimin bir parçası olmaya… Sonra hayatıma tabi ki Yin Yoga girdi ve bana bambaşka bir bakış açısı kazandırdı, sadece yogaya değil, kendime ve dünyaya…

Neyse bu benim bir deneyimimdi, şimdi geri döneyim, neden herkes yoga hocası olsun isteğime….

Olun tabi, herkes olsun, çünkü sen öğrendikçe ve öğrettikçe kendini tanıyorsun! Hayatında bastırdığın ne varsa orda ortaya çıkıyor, kişiliğinde takılı kaldığın noktalar, çocukluk travmaların v.s v.s… Hele ki eğitimler sırasında hocanla kurduğun ilişki, eğitim sistemimizin tüm o üzerimizde yarattığı baskıya duyduğun tepki, çocukça hoca ile girdiğin çatışmalar (elbette otorite yada ebeveyn yerine koyduğun için oluyor tüm bunlar), hele hocanda da benzer eğilimler varsa çatışmaya dönüşüyor. 

Böyle hikâyeler çok duyuyoruz. Beni seviyor ya da sevmiyor bana böyle dedi şöyle dedi… Arkadaşım hocanın görevi seni sevmek ya da sevmemek değil, sana bilgisini aktarmak ve etrafında güvenli sınırlar oluşturmak. Ama tabi ki hoca konumunda olan kişi zaten kendi kişisel yolculuğunda olgunlaştıysa, meditatif bir yerden, kendi merkezinden seninle aktarıcı olarak ilişki kuruyorsa oluyor tüm bunlar, ama bil ki o da öğreniyor, o da seninle yaşadığı deneyimden öğreniyor ve üzerine düşünüp, kendi kimliğini (egosu diyelim mi burada), egosunu ayrıştırdığında, büyüyor, gelişiyor. 

Yani Hoca, Öğrenci ile arasından kendini çektiği zaman işte gerçek aktarım ve gerçek şifa başlıyor… Bu da zaman alıyor hepimiz için, aldı ve hala da öğreniyoruz… Tüm kalbimle inanıyorum ki; hoca öğrenciyi buluyor ve öğrenci de hocasını. Kimin eğitimine katıldığımız asla ve asla tesadüf değildir, illaki bize bir tarafımızı gösteren güçlü karakterlerdir hocalarımız, bazen olumlu bazen de olumsuz deneyimler yaşatmak, hayatın önümüze kendimizle ilgili öğrenmemiz gereken çok önemli bir dersi göstermek için çıkardığı kişilerdir bunlar ve eğitimdeki arkadaşlarımızda…

Onun için evet lütfen “Herkes Yoga Hocası Olsun!” Tüm kalbimle şunu söyleyebilirim ki kendinize yapacağınız en iyi şeylerden biridir yoga eğitimine katılmanız! 

Ha ama bilin ki sürecin sonunda ders vermekte var, ders vermemekte var. Bu ne istediğinizle ilgili ama şunu da bilin ki süreç sizi kendinizi sorgulamaya itecek, öyle ya da böyle… 

Ama ben sadece hareket yapacağım, başka bir şey istemiyorum deseniz bile bu olacak, o hareketin içinde olacak, zaten bakmayın başta teknik ve ruhani diye ayırdığıma, yoga öyle bir şey değil, matematik gibi öğrenilen bir şey değil, burada öğrenme spiral şeklinde, dönüp dolaşıp başladığın yere gelirsin, dersini alıp öğrenmen gerekeni öğrendinse aynı yola başka bir bilgiç ile devam edersin. Hayatın çarkı dedikleri de bu olsa gerek.

Bir de fiziksel katmanda yaptığın her şey, duygusal katmanda da, zihinsel katmanda da , seni etkiler, karbon kağıdı gibi… Asıl büyüsü de buradadır zaten, harika bir dersten çıkarsın, öfken sakinleşmiştir (kaynağı bitmemiştir belki) o harika dersler seni bir adım derine gidebilmen için hazırlar, fiziksel olarak güçlendirir ki, duygusal katmana yolculuk yaptığında en ufak fırtınada çökmeyesin… Böyle böyle olur işte, sen değişirsin, dünya değişir…

Ha bi de lütfen izin verme kimsenin sana ne olabileceğin yada ne olamayacağınla ilgili kendi kalıplarını dayatmasına! Bu hayatta her şey olabilirsin, yolu var yordamı var, en iyi olmak zorunda da değilsin o güzel kalbinle , o yola girmen tek mesele, kim belirliyor bu kuralları ki? Onlar kim , nerden konuşuyorlar, iyi bir hoca , ‘olmuş ‘bir hoca bilir ki paylaşırsan ancak büyürsün ve güçlenirsin. 

En uzak diye düşündüğün bir köyde bile insanlar ilçelerdeki merkezlerde yoga öğreniyor ya ! İşte en büyük zenginlik bu değil de nedir? Yoga sadece sana mı kalsın, yoga sadece senin kısıtlı alanına mı kalsın, bunu mu istiyorsun? O spiritüel kibirininin karanlık enerjisini insanların üzerine yayarak mı tatmin oluyorsun, bakkallarda , kıyıda köşede yoga yapılıyor diye eleştiriyorsun ya, wallahi ben çok mutlu oluyorum, zihnim bazen benden gayrı rekabet hissetse de , biliyorum ki ancak paylaşarak, ancak birbirimizi destekleyerek büyüyebiliriz, iyi olabiliriz, şevkat hissedebilir, burdan dünya değişir burdan ben değişirim.

Lütfen ama Lütfen izin verme kimsenin seni kısıtlamasına, yoga hocası mı olmak istiyorsun , söyleyeyim sana bak ben hayatımda hiç yoga yapmadan hocalık eğitimine katıldım ve o grup içinde ilk ders veren bendim. Ders ver yada verme , önemli de de değil, ama önemli olan denemen, araştırman, öğrenmen, genişlemen ve ordan da başkasına yaşamınla ilham olman…Kendi kendinin yoga hocası ol …r

Onun için yogayı neden yaptığını bir sor kendine, kendini var etmek için mi yoksa yok etmek için mi? Asıl mesele bu…

Namaste

Mart 2017 

Geçenlerde bir öğrenci ile sohbet ediyorum, ikimiz de derse gireceğiz ve birden hocaların dış görünüşüne geliyor konu, ben diyor, bakıyorum diyor, bedeni nasıl, fit mi mesela, kalçası güzelse demek ki çok çalışmış diyorum,iyi hocadır yani diyorum,bir de hep mutlu neşeliyse iyi hocadır diyorum diyor,hoca dediğin hep mutlu olmalı başkasına örnek olmalı diyor, bedeni güzel değilse gitmiyorum o derse mesela diyor…

Tamam diyorum ben de , matıma geçip yoga mı yapıyorum…

Biliyor musun arkadaşım, seni hayal kırıklığına uğratacağım birazdan ama , yoga hocası dediğin sıradan bir insan. evet sıradan bir insan. senin gibi yani, hayatla senin gibi dertleri olan, sevgilisi ile kavga eden, metrobüste bazen yorgun olduğunda yaşlılara yer vermeyen , sabah kaltığında bazen canı hiç ama hiç yoga yapmak istemeyen, bazen ıslak hamburger yiyen, iki kadeh bişi içen, pilavın suyunu az koyunca dibini yakan,ara ara dedikodu yapan,bazen hayat ne güzel diyen bazen de herşeyden nefret ediyorum diyen…sıradan, normal, insani…

Bir de var ya , öyle giyinmek kuşanmak, organik çay içmekle olmuyor o işler.Biliyorum öyle olsun çok istiyorsun, ben de istiyorum, hap gibi olsa diyorum, belli kuralları olsa, onları yapsam, 3 workshopa katılsam , mala takıp, yeşil tozlar içsem ve birden arınsam, daha iyi bir insan olsam, hiç sinirlenmesem,arkadaşımın dedikodusunu yapmasam yada biri beni eleştiriğinde yüzümde dilimden önce ateşler çıkmasa diyorum, ama öyle olmuyor bu işler, değişmen dönüşmen için senin bunun sorumluluğunu alman gerekiyor. 

Aydınlanmak biraz da büyümek demek, başkasını suçlamadan, başkasına, bel bağlamadan,kurtarıcı beklemeden, tamamen ve tamamen kendi hayatının aydınlığının ve karanlığının sorumluluğunu almak ve bunun için işte o güzel kalçanı kaldırıp , o matın üstüne geçmen ve kafandaki tüm geçenleri, tepkilerini gözlemlemen demek, ve yine bir şey söyleleyim bu baya uzun bir zaman alıyor, ben 15 yıldır bu alemin içindeyim:) fena da gitmiyorum ama hala gidecek çok yol var, yavaş yavaş oluyor merak etme…yolda birçok arkadaşın oluyor, sen düştüğünde elinden tutup seni kaldırıyorlar, acı çektiğinde senin o acıdan öğrenip büyümen gelişmen için etrafında bir çember oluşturuyorlar, çok yaklaşmanın gerekli olmadığını biliyorlar, sadece senin kendi acınla olgunlaşman için orda oluyorlar… 

Öyle oluyor ki içini genişletir  ve güçlendirirsen, zaten bedenin de güzelleşiyor inan, o kalçaların altında neler olduğunu anlıyorsun, bedeninin sana ne söylemeye çalıştığını anlıyorsun, yargıladıklarının kendin olduğunu anlıyorsun ve elbette olabildiğince organik ve temiz besin kullanıyorsun,şahane enerjileri olan malalar takıyorsun, temiz bir dilin ,geniş bir yüreğin oluyor giderek te genişliyo r ve evet daha az et yiyorsun yada hiç yemiyorsun, daha az içki içiyorsun ya da içmiyorsun ;

 eğer bunları birşeyi kapatmak için aşırı yapıyorsan onu farkediyorsun artık , kalbin kendi ruhunla bağ kurdukça ,dışardan bağ kurmak için kullandıkların artık hayatında olmuyor, gerek kalmıyor…

Bunlar sürecin doğallığında oluyor ve yürüdüğün yolda , attığın her adımda aydınlanıyorsun,güçü tarafların ve zayıf tarafınla gerçek bir insan oluyorsun;ve gerçek kalçalarınla gerçek bir yoga hocası oluyorsun…

Mart 2016